به لب های تشنه ی دریا دل کربلا، ابوالفضل عباس
چشم بارانی ما در هوس روی تو سوخت
دل ما در طلبت خون شد و در کوی تو سوخت
خشک شد چشمه ی چشمم،ز غم چشم تو چون
ز آتش کینه دلان چشم بلاجوی تو سوخت
لاله گون فرق تو در معرکه ی عشق شکافت
هرم تیر ستم آن خرمن گیسوی تو سوخت
مشک هم آب شد از خجلت روی تو چو دید
لب دریا لب تفتیده ی حق گوی تو سوخت
آسمان نیز زداغ تو در آن ظهر عطش
سوخت چون غرقه به خون قامت نیکوی تو سوخت
امروز حسین با فریادش دل آسمان را سوزاند وقتی که برادرش را آن ناجوانمردان تشنه لب به شهادت رساندند فریاد حسین طنین انداز است هنوز بر عالم وقتی که با حزنی به قدمت تاریخ اسلام گفت
انکسرت ظهری و قلّت حیلتی
کمرم شکست و چاره ام کم شد
امروز با سینه ای پر از اندوه و قلبی مالامال از صدق و راستی از عباس ، علمدار راستی و شجاعت بخواهیم تا حاجت همه ی دردمندان را بر آورده سازد.
ان شاءالله